Als gevolg van de COVID-19 maatregelen werd het grootste deel van 2020 thuis doorgebracht. Ondanks dat de drukte op de weg hierdoor af nam, is het aantal slachtoffers per ongeval in deze periode juist met 14% gestegen ten opzichte van het gemiddelde in de periode 2017-2019.
Het merendeel van deze ongevallen vond plaats op regionale en lokale wegen. Dit zijn de wegen waar vaak te hard gereden wordt, veel kwetsbare weggebruikers zich bevinden (fietsers en voetgangers) en het aantal weginspecties nog relatief laag is. Dit laatste zien we ook in onze eigen gegevens terugkomen. Tot op heden worden voornamelijk grote wegen als snelwegen en stroomwegen aan onze metingen onderworpen om de mate van stroefheid te bepalen. De metingen binnen gemeenten blijven achter.
Laten we samen werken om de slogan “Ondanks minder verkeer meer ongevallen” om te kunnen buigen naar “Minder verkeer, minder ongevallen”. Hoe? Start met het lezen van onze blog om te zien hoe jij bij kan dragen!
Enkele weken geleden kon ik de pc niet aanzetten, de tv niet inschakelen of je telefoon niet bekijken zonder dat ik een bericht te zien kreeg met ‘Aantal verkeersslachtoffers is in 2018 toegenomen met 11 procent.’ Terecht dat je er niet omheen kon? Ja natuurlijk terecht.
Ons verkeer is als ons water. Wat wij met water kunnen, doet geen land ons na. Nederland heeft altijd in tweestrijd geleefd tussen de welvaart die het water ons biedt, en het gevaar dat dit zelfde water oplevert. Zo zijn we ook in strijd met ons verkeer. We zijn een ster in het efficiënt gebruik van ruimte en vervoersmogelijkheden, maar tevens zijn we het land wat er het meest mee in de weer is.
Ons verkeer is als ons water. Wat wij met water kunnen, doet geen land ons na. Nederland heeft altijd in tweestrijd geleefd tussen de welvaart die het water ons biedt, en het gevaar dat dit zelfde water oplevert. Zo zijn we ook in strijd met ons verkeer. We zijn een ster in het efficiënt gebruik van ruimte en vervoersmogelijkheden, maar tevens zijn we het land wat er het meest mee in de weer is.
Vol op de rem probeer ik uit te wijken op mijn vaste route naar huis. In een split-second zag ik in een flits een ogenschijnlijk groot gat in de weg. Terwijl de ABS inschakelt vertrouw ik op alle technieken in mijn nieuwe auto, om erachter te komen dat de auto toch blijft doorschuiven over het wegdek. Gelukkig is het al laat, ken ik de weg goed en is er weinig verkeer. Ik verbaas me over de knal als de auto de berm inglijdt en de schokdempers op hun lazer krijgen. Daar sta ik dan in het gras.
